Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2021 r. (sygn. akt I PSKP 9/21), pracodawca nie może dowolnie zwolnić konkretnego pracownika, lecz musi kierować się określonymi kryteriami do oceny innych pracowników do zwolnienia. W przeciwnym wypadku, pracodawca dyskryminuje arbitralnie zwolnionego pracownika. Jeśli pracodawca wybiera pracownika spośród innych pracowników zatrudnionych na takim samym stanowisku, przyczyną nie mogą być wyłącznie zmiany organizacyjne w zakładzie pracy. Muszą nimi być również wspomniane wyżej konkretne i określone przez pracodawcę kryteria. Kryteria te muszą być na tyle konkretne, by sąd pracy mógł ocenić ich zasadność w przyszłym, potencjalnym postępowaniu – a więc nie mogą mieć charakteru arbitralnego.
Ponadto, podczas oceny zasadności zwolnienia konkretnego pracownika wytypowanego na podstawie określonych kryteriów brana jest również pod uwagę indywidualna sytuacja pracownika. Jak wskazuje Sąd Najwyższy: „W konsekwencji, w przypadku rozwiązania stosunku pracy z przyczyn organizacyjnych leżących po stronie pracodawcy przyjmuje się, że podanie w złożonym pracownikowi pisemnym oświadczeniu woli pracodawcy – jako przyczyny wypowiedzenia – tych zmian i wykazanie w postępowaniu dowodowym przed sądem pracy ich istnienia nie zawsze oznacza dopełnienie przez pracodawcę wymagania formalnego z Kodeksu pracy i zasadność samego wypowiedzenia w (…). Jeśli bowiem likwidacja dotyczy tylko części spośród większej liczby takich samych lub podobnych stanowisk pracy, tak określona przyczyna wypowiedzenia tłumaczy wprawdzie konieczność wdrożenia procedury zwolnień, ale nie wyjaśnia, dlaczego rozwiązano stosunek pracy z konkretnym pracownikiem, a pozostawiono w zatrudnieniu inne osoby zajmujące stanowiska objęte redukcją.„. Oznacza to, że pracodawca musi uzasadnić dlaczego to właśnie temu pracownikowi wypowiedział umowę.
