Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 roku (sygn. III PK 13/17) stwierdził, iż istnienie w zakładzie pracy bliskich relacji między przełożonymi a niektórymi pracownikami negatywnie wpływa na obiektywność oceny jakości pracy poszczególnych pracowników przez tych przełożonych. Zwłaszcza przełożeni pozostający prywatnie w intymnych relacjach z pracownikami nie są w stanie sprawnie zarządzać zakładem pracy, ponieważ zachodzi konflikt interesów. W przypadku, gdy któryś z pracowników doświadcza mobbingu, jest on wyizolowany z zespołu pracowniczego i nie może uzyskać wsparcia w postaci zeznań potwierdzających jego wersję wydarzeń wśród współpracowników, którzy stają po stronie przełożonych, z którymi łączą ich osobiste relacje.
W sytuacji, gdy ciężko jest uzyskać zeznania osób trzecich, sąd w głównej mierze opiera się na opiniach biegłych psychologów i psychiatrów. Na korzyść osoby, która padłą ofiarą mobbingu, może działać dokumentacja medyczna, która potwierdzi jej pogorszenie stanu zdrowia psychicznego i/lub fizycznego.
