Dyskryminacja pracownika ze względu na płeć i stan rodzinny w świetle orzeczenia Sądu Najwyższego II PK 116/07

W niniejszej sprawie powódka zarzuciła swojemu pracodawcy dyskryminację, która przejawiała się wypłacaniem jej wynagrodzenia o połowę niższego niż otrzymywali inni pracownicy i odmówieniem jej możliwości udziału w szkoleniu, w którym brali udział inni pracownicy. Wobec nieuznania roszczeń powódki o odszkodowanie przez sądy dwóch pierwszych instancji wniosła ona skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy uznał, iż skarga jest uzasadniona, a sąd niższej instancji dokonał błędnej wykładni przepisów kodeksu pracy. Według Sądu Najwyższego nie ma znaczenia fakt, że powódce odmówiono udziału w szkoleniu jeden raz, a nie wiele razy – wciąż jest to przejaw dyskryminacji, a korzystanie przez powódkę z urlopów wychowawczych nie może być powodem obniżenia jej wynagrodzenia. Takie zachowanie stanowiło naruszenie art. 183b kodeksu pracy, który wskazuje, jakie działania pracodawcy stanowią naruszenie równego traktowania pracowników.