Orzecznictwo sądowe w sprawach o mobbing i dyskryminacje.

  • Sąd Najwyższy:
    • wyrok z dnia 10 czerwca 1999 r. [Określając rozmiar doznanej krzywdy należy uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu życiu społecznym i osobistym] II UKN 681/98
    • wyrok z dnia 6 grudnia 2005 r. [(...)Pracownik jest obowiązany również do przytoczenia faktów wskazujących na mobbing i obciąża go przy tym ciężar udowodnienia (...)] II PK 94/05
    • wyrok z dnia 5 grudnia 2006 r. [Ustawowe przesłanki mobbingu określone w art. 94[3] § 2 muszą być spełnione łącznie i powinny być wskazane przez pracownika (art. 6 k.c.) Na pracowniku spoczywa też ciężar udowodnienia, że wynikiem nękania był rozstrój zdrowia] II PK 112/06
    • wyrok z dnia 17 stycznia 2007 r. [Nie jest możliwe sztywne określenie minimalnego okresu niezbędnego do zaistnienia mobbingu. Z treści art. 94[3] § 2 i 3 KP wynika jednak, że dla oceny długotrwałości istotna jest chwila wystąpienia wskazanych w tych przepisach skutków nękania lub zastraszania pracownika - w postaci zaniżonej samooceny przydatności zawodowej, poniżenia lub ośmieszenia pracownika, izolacji lub wyeliminowania go z zespołu współpracowników, rozstroju zdrowia - oraz uporczywość i stopień nasilenia tego rodzaju działań]
    • wyrok z dnia 20 marca 2007 r. [Pracodawcy który z powodu pogarszającej się kondycji firmy oferuje wypłatę odpraw dla pracowników mogących przejść na emeryturę lub świadczenie przedemerytalne, nie można postawić zarzutu mobbingu]
  • Sąd Apelacyjny w Krakowie:
    • wyrok z dnia 29 listopada 2000 r. [Wyjaśnia pojęcie "rozstrój zdrowia". Należy je oceniać w kategoriach medycznych, nie wystarczające jest wskazanie wyłącznie następstw w sferze psychicznej poszkodowanego, takich jak uczucie smutku, przygnębienia, żalu i innych negatywnych emocji]
  • Sąd Apelacyjny w Katowicach:
    • wyrok III APa 170/05 [(...)Ocena uporczywości i długotrwałości oddziaływania na pracownika w rozumieniu art. 93[3] § 2 k.p. ma charakter zindywidualizowany i musi być odnoszona do każdego, konkretnego przypadku (...)]
  • Sąd Apelacyjny w Poznaniu:
    • wyrok III APa 60/05 [(...)Dla uznania określonego zachowania za mobbing, wymagane jest stwierdzenie, iż pracownik był obiektem oddziaływania, które według obiektywnej miary może być ocenione za wywołujące jeden ze skutków określonych w art. 94[3] § 2 k.p. Przy ocenie tej przesłanki niezbędne jest stworzenie obiektywnego wzorca ofiary rozsądnej, co z zakresu mobbingu pozwoli wyeliminować przypadki wynikające z nadmiernej wrażliwości pracownika (...)]